Door onze website te bezoeken, stemt u in met ons gebruik van cookies.
Cees Wetsteijn
Biografie Cees Wetsteijn, overleden 11 mei 2001 op 73-jarige leeftijd.
Artikel uit Automaten Magazine Juni 1997
Veel lof voor afscheid nemende Kees Wetsteijn
De kwalificaties logen er niet om. Een onvermoeibaar belangenbehartiger voor de branche en dan met name voor de Sectie Exploitanten in de Horeca. Iemand die zich vooral ook inzet voor de kleinere ondernemers. En die ook oog heeft voor de minder positieve kanten die de speelautomatenbranche met zich meebrengt. Vooral de zorg voor de gokverslaafden neemt hij serieus.
Daarbij weet hij zijn personeel ook zo te motiveren dat ze zich behalve voor het bedrijf ook nog eens keihard inzetten voor de branche en de filosofie die daarbij hoort. Kees Wetsteijn, want om hem ging het, nam afscheid van de sectie. Als bestuurder, niet als lid. ‘En dat betekent dat we hopelijk nog regelmatig een beroep op hem kunnen doen,’ sprak VAN-voorzitter Aad Kobus uit.
Naast de huidige voorzitter kwamen er ook nog eens twee oud-VAN-voorzitters aan het woord. Louis Michon, thans nog voorzitter van de VAN afdeling Rijnmond, roemde vooral de visie van Kees Wetsteijn. ‘Die heeft onze branche veel goed gedaan.’ En Bertus van Dessel herinnerde zich de ‘lange vergaderingen waarbij we nogal eens flink tegen elkaar tekeer gingen. Maar dat waren wel de beste vergaderingen.
Jopie en Kees Wetsteijn
Pionier
Kees Wetsteijn wordt tot de zogenaamde ‘oude garde’ gerekend. De mensen die de onzekere tijd van vroeger nog hebben meegemaakt en dus als pioniers voor de branche hebben gewerkt. Een fanatieke, gemotiveerde generatie, meende VAN-voorzitter Kobus. ‘Waar we heel veel van hebben geleerd.
Wij, de wat jongeren, kunnen daar een voorbeeld aan nemen. Eigenlijk is het een schande dat die jongere generatie die oude garde nog zo hard nodig heeft. Zonder hen zouden we ten dode zijn opgeschreven,’ vond Kobus die daarbij een indirect beroep deed op de generatie van nu om keihard te blijven werken voor de speelautomatenbranche.
Aad Kobus ging ook in op een andere pioniersrol van Wetsteijn, de oprichting van de Sectie Exploitanten. ‘Daarvoor heeft Kees de aanzet gegeven. Toen al zag hij in dat de exploitanten, met zoveel leden binnen de vereniging, meer en beter voor zichzelf op moesten komen.’ En dat heeft nogal wat veranderingen veroorzaakt binnen de structuur van de VAN, meende Kobus.
Probleem was wel dat veel ondernemers niet zo gemakkelijk in het gareel te krijgen waren. ‘Hoe krijg je ze ervan overtuigd dat ze meer op lange termijn moeten denken. Een geweldige opgave. Maar Kees Wetsteijn heeft er zijn nek voor uitgestoken. Hij ging voor ons allen en kwam op voor de kleinere.’
Helaas, zo stelde Kobus vast, had de waardering wel wat overtuigender mogen zijn. ‘Er wordt door velen van ons nog op te korte termijn gedacht. Maar daarnaast heeft Kees ook de nodige problemen met de landelijke overheid. Als straks het huidige kabinet, tegen de zin van de kamer in, toch zijn zin krijgt en de gemeenten vrijlaat in het verbieden van speelautomaten, heeft dat niet aan Kees gelegen.
Die heeft hard gevochten voor de opstelplaatsen in de horeca, waarna de voorzitter de hoop uitsprak dat over een maand of negen de kamer er toch in zal slagen het regeringsstandpunt bij te stellen. Wij zullen de Tweede Kamer in elk geval blijven herinneren aan de moties die ze destijds daarover hebben aangenomen.’
Een wetsteen als blijvende herinnering
Gedrevenheid
Door zijn gedrevenheid heeft hij steeds de belangen van collega-exploitanten behartigd, benadrukte Louis Michon. ‘En hij zal eigenlijk nog steeds aanwezig zijn als het om speelautomaten gaat. En als er uit zijn bedrijf mensen kandidaat worden gesteld voor een bestuursfunctie dan zijn dat stevig door Kees geballoteerde personen die, gebruik makend van zijn deskundigheid, heel goed in staat zijn om daar met eigen inbreng en visie mee om te gaan.’
Naast gedrevenheid stond ook eerlijkheid hoog in het vaandel bij Wetsteijn, aldus Michon. ‘Soms ging het er fel aan toe, maar dat is niet vreemd als je als ondernemer keer op keer wordt geconfronteerd met overheden die het op je bedrijf of je branche hebben voorzien. Naast de door Louis Michon gebezigde termen ging oud VAN-voorzitter Van Dessel ook in op de onverzettelijkheid van Wetsteijn binnen de branche en dan vooral tijdens vergaderingen. ‘Was jij er niet bij geweest dan waren die vergadering vaak veel korter geweest. Maar ze waren dan minder prettig geweest en bovendien hadden we als branche minder bereikt.’
Onverslijtbaar
Van de regiovoorzitters kreeg Kees Wetsteijn een heuse wetsteen cadeau. ‘We wilden iets waarin jouw naam in te herkennen was. Maar daarbij komt ook dat zo’n wetsteen, net als jij, oud maar onverslijtbaar is,’ liet Aad Kobus weten. Kees Wetsteijn zelf hoorde de loftuitingen aan. Zijn dank ging uit naar al die blijken van waardering.
‘Ik spreek daarbij de hoop uit dat we als een eensgezinde VAN Speelautomaten Brancheorganisatie verder gaan en dat die organisatie nog veel mag betekenen voor haar leden.’ Waarbij hij er nog eens op hamerde dat de leden trots mogen zijn op hun producten. ‘Zeker als we naast alle goede, ook de problematische kanten, zoals de gokverslaving, serieus en eerlijk onder de ogen willen zien.’
Artikel uit Automaten Magazine November 1998
“Geweten van de branche” neemt afscheid. Kees Wetsteijn: pionier stopt ermee
Te midden van familie, vrienden, collega’s en relaties is op 14 oktober 1998 Kees Wetsteijn teruggetreden als algemeen directeur van zijn bedrijf. In elk geval tot tevredenheid van zijn vrouw, hoewel hij nog weleens in de zaak gesignaleerd zal worden. In de functie van algemeen directeur zal hij worden opgevolgd door Lenie Walraven. Automaten Magazine ging op bezoek bij een markant persoon die wel “het geweten van de branche” werd genoemd.
‘Ja, ik heb nou eenmaal dat rechtvaardigheidsgevoel. Als ik vind dat iets niet eerlijk gaat, dan wil ik daar koste wat kost iets aan doen.’ Het was de directe aanleiding dat hij bij zijn vader in het bedrijf kwam, enkele jaren na de oorlog. En het bleef zo tot aan de laatste vergadering van de VAN waarin hij het woord vroeg. Als Kees Wetsteijn het ergens niet mee eens was dan zouden ze dat merken ook.
Uitbreiden
Toen hij in de boekhandel waar hij werkte niet de beloning kreeg waar hij recht op had en hierover sprak met zijn vader antwoordde deze in de trant van ‘laat ze toch barsten, kom bij ons.’ Een openbaring, vond Kees Wetsteijn. ‘Ik had nooit verwacht dat mijn vader mij daarvoor zou vragen.’ Hij werd de vijfde kracht van het bescheiden bedrijf aan de Rotterdamse Hudsonstraat.
Zijn jongere broer Luck werkte er ook. En Kees Wetsteijn zou zijn natuur verloochenen als hij niet meteen ging kijken of er geen mogelijkheden waren om de zaak nog beter te laten lopen. ‘Ik ging met mijn vader of een monteur op pad om het vak te leren. Machines schoonmaken, repareren. Maar een echte techneut ben ik nooit geworden.’
Toen op het weggebombardeerde gedeelte van Rotterdam de grond opnieuw bouwrijp werd gemaakt vroeg de nieuwe Wetsteijn-werknemer zich af waarom het uit zijn voegen krakende bedrijf niet eens zou uitbreiden. Toen zijn vader “toevallig” op vakantie ging, stapte Kees naar de bank om te vragen hoe dat nou ging, een nieuw pand kopen. ‘Wist ik veel dat je dan van alles op tafel moest leggen, ik was helemaal niet thuis in dat wereldje.
Dat we in Bingo-machines handelde was voor die bank nog geen garantie dat we konden betalen blijkbaar.’ Samen met de boekhouder wist hij de bank alsnog te overtuigen, mits vader Wetsteijn het goed vond. Maar aangezien die op vakantie was.. ‘Ik kneep ‘m dan ook toen hij terug kwam en hij moest horen dat ik besloten had om te gaan uitbreiden.’ Maar het viel in goede aarde en voortaan werd er vanuit twee nieuwe panden gewerkt, aan de Blokmakerstraat.
Opening van het pand in Dordrecht Felicitaties voor de familie Wetsteijn van Bertus van Dessel
Bingo’s
De één-balsmachines en de bingo’s waren populair in de jaren vijftig. De “Broadway”, de “Turf King” en dergelijke kwamen uit de Verenigde Staten bij de firma Van Dessel terecht waar Wetsteijn ze van kocht, renoveerde en er de markt mee op ging. Op initiatief van Kees Wetsteijn ging men rechtstreeks importeren en de eigen klanten er van voorzien.
Langzaam maar zeker groeide het bedrijf. ‘Dat was onze filosofie, tot vandaag de dag aan toe: een constante, gestage groei. Niet te hard.’ Daarom ook schonk het VAN-secretariaat hem, veel later, een borduurwerk met de tekst “Liever een slak op de goede weg dan een haas op de verkeerde”.
Kees Wetsteijn heeft de betrokkenheid voor de branche van zijn vader geërfd. Die was aangesloten bij een groep Rotterdamse exploitanten en werd ook actief in de Music Corporation, een organisatie die de belangen van de speelautomatenhandelaren behartigde.
‘Frans Vale, de vader van Harry, richtte die Music Corporation op. Alle bekende namen van tegenwoordig zaten daar bij. Men ging gesprekken aan met de lokale overheden en voerde tegelijk controles uit op de eigen machines. In die tijd werden er ook successen geboekt. Nadat er weer eens Bingo’s in beslag waren genomen won de Music Corporation een proces, waarbij werd bepaald dat gewonnen vrije spelen niets met prijzengeld van doen hadden. Dat was voor die tijd een enorme opsteker,’ aldus Wetsteijn. Zo belangrijk dat de weg voor de Uprights, met zijn vrije spelen, werd vrij gemaakt.
Lelijke eendjes
Het ging in die (semi) illegale tijd niet zoals nu. Geen aankondiging als er een verbod dreigde. Nee, van de ene op de andere dag werden machines verboden. In 1957 werden alle automaten in Noord-Brabant verboden, zomaar ineens.
Kees Wetsteijn: ‘men wist wel dat dat ooit kon gebeuren, maar het kwam toch als een klap. De ene dag zet je machines uit, de volgende kun je ze weer ophalen.’ Het bedrijf wist die tegenslagen te pareren door flink te bezuinigen. ‘Mijn vader reed in een Opel, ikzelf in een Volkswagen. Maar na zo’n klap konden we in lelijke eendjes gaan rijden.’
Door hard aan te pakken en voorzichtig te opereren bleef de schade beperkt. Het platteland werd weer vrijgegeven, in tegenstelling tot grote steden als Rotterdam en Den Haag waar men nauwelijks aan de bak kwam.
Kees Wetsteijn: ‘Mijn vader wilde dat er in allerlei plaatsen klanten waren. Zo kon je, als er ergens een verbod kwam, doorgaan in de andere plaatsen.’
Na 1972 kwam de grote bloei voor de automatenbranche en ook Wetsteijn plukte de vruchten. Toch ging men niet hals over kop gekke dingen doen. Bovendien bleek dat de al eerder gebleken betrokkenheid van Kees Wetsteijn bij de branche in zijn geheel, zeer welkom was.
Nog voordat hij actief werd voor de VAN, was Wetsteijn al in de weer voor de V.A.R., de Vereniging Automatenhandel Rotterdam. ‘De zaak, het bedrijf is onderdeel van de branche. Dus moet het met die branche ook goed gaan,’ is het simpele en tegelijk effectieve credo van Kees Wetsteijn. Net zoals later nog zo vaak zou blijken ging hij het contact met de overheden aan.
‘Ik vond dat de gemeente geen tegen- maar een medestander moest zijn. We gingen ook contacten aan met de politie.’ Die gedrevenheid kwam hem jaren later weer van pas in de tijd van de convenanten. Wetsteijn was op pad in Brabant, Zuid Holland en de Zeeuwse en Hollandse eilanden.
Voor de VAN en namens vele andere collega’s. Het toenmalige VAN-bestuur had hem daarvoor de volmachten gegeven. In allerlei gemeentehuizen ging hij de discussie met de bestuurders aan. ‘Maar dat kon alleen dankzij de steun van mensen als Marijke Thijssen en Frans Kofflard die me enorm hebben geholpen.’
Keerzijde
In 1975 trad Wetsteijn toe tot het hoofdbestuur van de nog jonge VAN. Dat was toen nog niet de professionele club die ze nu is. Maar evenwel stonden er hardwerkende mensen aan het roer die het beste met hun leden voor hadden. Steef Rouvoet was de eerste voorzitter, Bertus van Dessel volgde hem op. ‘Bertus wilde dat de branche bredere steun zou krijgen.
De casino’s waren druk aan het lobbyen voor de wet op de kansspelen. Wij moesten dat ook gaan doen, vonden we.’ In 1986 kwam de wet waar iedereen blij mee was. Maar Wetsteijn zag de keerzijde, eerder dan veel anderen. ‘Het ging te snel en te goed. Laat ik wel dit zeggen: al onze men- sen deden het op de manier die zij dachten dat goed was.
Maar toen er zoveel verdiend werd ging ik me afvragen waarom dat was. Zeker toen ik me wat ging verdiepen in wat de verslavingszorg vertelde.’ De gokverslaving kwam in de openbaarheid, de speelautomaat werd gezien als de grote boosdoener. Wetsteijn stelde maatregelen voor. Tijdens vergaderingen wees hij op de keerzijde van het succes en op de risicogevoeligheid van het product. Hij lanceerde het idee van de leeftijdscontrole die middels een vernuftig systeem gecontroleerd kon worden.
Gemeenten reageerden positief, het NMi eveneens. Maar de collega’s wilden er niet aan. ‘Waarom zouden we onszelf beperkingen opleggen, zeiden ze. Wij hebben rechten, juridische rechten. Maar ik vroeg me af hoe het met de maatschappelijke rechten zat.’
Eensgezind
‘Als ik het woord vroeg, waarschuwden ze me: toch weer niet over de gokverslaving he?’ De ontwikkelingen gingen snel. De Random Runner kwam en verdween. De beperkingen, de verboden, de discussies. Wetsteijn vroeg zich af of de branche goed bezig was. ‘Ik was van mening dat we naar buiten toe eensgezind moesten optreden. Dan ben je sterk en duidelijk. Maar soms had ik het gevoel dat de kleinere bedrijven, voor wie het exploiteren van een machine nog een vak is, weleens werden vergeten. En dat wilde dan wel eens botsen.’
Hoe kijkt de samenleving tegen ons aan, besef dat dat belangrijk is, zei Wetsteijn. ‘Ik wilde die automaat verdedigen. Niet alleen omdat ie geld opbracht, maar ook omdat het een eerlijk product is. Tegelijk moet je inzien dat je met een risico-product bezig bent.’ Met de komst van de nieuwe wet zijn de grootste spanningen verdwenen, weet hij. Al zal het niet gemakkelijker worden in de toekomst.
‘De droge horeca krijgt het hard te verduren, we moeten herinvesteren in nieuwe machines. Daarna komt het Euro-probleem.’ Daar staat tegenover dat de branche uit het verdomhoekje kwam. De meerderheid van de bevolking accepteert haar als een gewone beroepsgroep. Dat is winst. ‘Er waren tijden dat men ons op één hoop gooide met prostitutie, drugs et cetera. Dat is voorbij. En terecht, want dat verdienden we niet.’
Kees Wetsteijn neemt het ere lidmaatchap van de VAN in ontvangst
Kees Wetsteijn neemt afscheid van “zijn” branche. Zijn bedrijf zal hij, op afstand, blijven volgen, als een vader die zijn volwassen kinderen in de gaten blijft houden. Het huidige pand dat in 1981 werd gebouwd ziet hij als een hoogtepunt.
Maar er waren ook dieptepunten. Het overlijden van zijn vader, in 1960, en van broer Luck, in 1988, waren daarvan de meest ingrijpende. Kees Wetsteijn geeft zijn filosofie door aan zijn opvolgers: voorzichtig, niet te snel. En: besef dat je een deel van de samenleving bent.
Artikel uit Automaten Magazine December 1998
Lovende woorden voor Kees Wetsteijn
‘Betrokken, betrouwbaar en zijn verantwoordelijkheden kennende.’ Zomaar enkele woorden en termen die vielen tijdens de afscheidsreceptie van Kees Wetsteijn in het kasteel van Rhoon.
Medewerkers, collega’s en anderen: ze waren het er allemaal over eens, een bijzondere man nam afscheid van bedrijf en branche. En hij zal het echt rustiger aan gaan doen, beloofde hij. ‘Vooral mijn vrouw verdient dat,’ zei hij zelf. Lenie Walraven die Wetsteijn opvolgde als algemeen directeur van het bedrijf wist dat hij een cursus voor gepensioneerden had gevolgd, ‘maar zijn diploma hebben we nooit gezien.’ Ze wilde er maar mee zeggen: dat rustiger aan doen, dat moeten we nog zien.
Lovende woorden van mede-erelid Bertus van Dessel
Kees Wetsteijn kreeg van zijn medewerkers en broer Jack een prachtig borstbeeld cadeau. Blij en trots onderging Kees Wetsteijn die huldiging. ‘Ik hoop dat dit beeld een plekje in het hoofdkantoor krijgt, net als mijn vader dat kreeg. Daar wil ik zijn, dat is de plek waarbij ik me het meest betrokken voel,’ aldus Wetsteijn, die er nog eens op wees dat zijn vader het zwaarste werk had verricht. ‘Hij heeft de grond omgespit waarop wij konden groeien.’
Presentator Victor Deconinck praatte de receptie aan elkaar en gaf zo nu en dan medewerkers het woord. Want waarom is die man en is zijn bedrijf nou zo bijzonder, zo was de vraag. ‘Het menselijke aspect,’ antwoordde de medewerkers. ‘Je bent geen nummer. De klant is alles, maar de medewerkers van de zaak staan daar voor hem nog net boven.’
Gedreven voor zijn bedrijf en zijn product, waar je je niet voor hoeft te schamen. Al was Wetsteijn wel één van de eersten die ook naar de risicokanten van dat product keek. ‘En daarnaast was hij degene die het altijd voor de kleinere collega’s opnam. Terwijl zijn eigen bedrijf inmiddels tot de grotere ging behoren,’ liet oud VAN- voorzitter Van Dessel weten. Van Dessel noemde zijn oud-medebestuurder ‘oprecht, gedreven en eigenwijs. Maar vooral ook een gezellige collega.
Sociaal
Kees Wetstein en zijn opvolgster: Lenie Walraven
Steeds weer terug kwam ook het sociale aspect van zowel de persoon als het bedrijf Wetsteijn. Lenie Walraven: ’45 jaar leverde hij een belangrijke bijdrage voor bedrijf en branche. Een meerwaarde was de manier waarop het bedrijf kon groeien van enkele tot 45 medewerkers. Dat ging op basis van betrouwbaarheid, gestage groei.
Trots op het product en respect voor de collega’s. Het was de herkenbaarheid van het bedrijf Wetsteijn. Maar hij kan ook weleens lastig zijn. Dat werd dan niet op de persoon gespeeld, maar kwam voort uit die enorme betrokkenheid’, aldus Lenie Walraven. Het maken van winst was belangrijk, maar het welzijn van “zijn” mensen was dat eveneens. Ook naar de samenleving toonde Wetsteijn die betrokkenheid met zijn waarschuwingen voor de schaduwkanten van het kansspelproduct. Onder luid applaus werd daarna een schitterend borstbeeld van de oud-directeur onthuld.
Doordouwer
Door VAN-voorzitter Aad Kobus werd Kees Wetsteijn tot ere-lid van de vereniging gemaakt. Althans, het was dat andere ere-lid, Bertus van Dessel, die Wetsteijn de onderscheiding uitreikte. Kobus noemde Wetsteijn de ‘doordouwer die het toch altijd bij het rechte eind had. Ik ben ervan overtuigd dat het bedrijf verder zal gaan op de manier zoals jij dat wilde: kwaliteit; betrouwbaarheid en betrokken.’
Behalve het ere-lidmaatschap van de VAN werd Wetsteijn ook nog onderscheiden door de Koninklijke Biljartbond, een branche waar hij eveneens veel voor heeft gedaan. Zelf verwees hij daarvoor vooral naar de medewerkers, ‘die steeds weer in touw waren voor de biljartbranche.’
Ere lidmaatschap Biljartbond
Kees Wetsteijn was blij een zo’n gemengd gezelschap te zien. In zijn dankwoord richtte hij zich speciaal tot zijn echtgenote Jo, ‘die het toch maar vijftig jaar met mij heeft volgehouden en dat is niet meegevallen.’ Vooral voor haar zal hij het nu rustiger aan gaan doen. Maar hij dacht ook terug aan zijn vader die het bedrijf heeft opgestart, en aan broer Luck die helaas zoveel mooie dingen niet meer heeft mogen meemaken.
Zijn medewerkers bond hij op het hart de groene Wetsteijn-kleur hoog te houden. En verguld was hij met de onderscheiding van de VAN. ‘Terwijl ik toch altijd die querulant was die de donkere wolken zag, ook al scheen de zon.’
Artikel uit Automaten Magazine Juni 2001
In Memoriam: Cees Wetsteijn
Cees Wetsteijn werd wel het ‘geweten van de branche’ genoemd. Omdat hij steeds, ook al in de beginjaren, waarschuwde voor de risicovolle kanten van het product kansspelautomaat. Niet altijd werden zijn waarschuwende en kritische opmerkingen gewaardeerd door zijn collega-ondernemers.
Tegelijk echter werd zijn inzet voor de branche door niemand betwist. Cees Wetsteijn was jarenlang actief voor de VAN, in zowel afdelings- als hoofdbestuur. Naar de overheden toe verdedigde hij de speelautomatenbranche met verve. Maar hij speelde altijd open kaart: alle informatie, tekst en uitleg kon men krijgen. Het leidde onder andere tot convenanten in verschillende gemeenten die tot Wetsteijns regio behoorden. Zowel binnen zijn bedrijf als binnen de VAN bleef Wetsteijn hameren op het ethische aspect.
‘Snel veel geld verdienen is minder belangrijk dan een degelijke bedrijfsvoering’, vond hij. Hoewel hij zichzelf ook wel als luis in de pels zag merkte hij in de loop der jaren toch dat zijn voorzichtige aanpak door meer collega’s werd onderschreven. De VAN eerde hem met het erelidmaatschap, iets waar hij bijzonder trots op was. Nog maar een paar maanden geleden keek Cees Wetsteijn voor Automaten Magazine, samen met zijn medepioniers en ereleden De Jonge, Van Dessel en Rouvoet, terug op zijn jaren in de branche.
Cees Wetsteijn overleed op 11 mei op 73-jarige leeftijd. Tijdens de uitvaart werden door onder andere collega Van Dessel en VAN-voorzitter Kobus lovende woorden gesproken. De speelautomatenbranche is mede dankzij Cees Wetsteijn gewor den wat zij nu is. Zij is hem veel dank verschuldigd.
Bronvermelding: Automaten Magazine Juni 1997, november en december 1998, juni 2001