Simon van Dijk

Biografie Simon van Dijk

Stukje uit Automaten Magazine Januari 2002

Simon van Dijk, exploitant te Wolvega: ‘Normen en waarden, die leerde ik thuis’

Simon van Dijk komt niet uit het ’typische’ automatenwereldje. Hij werkte oorspronkelijk in de veeteelt. Daarna ging hij in de verzekeringen. ‘Zo kwam ik nog eens ergens. Kennissen van me werkten in de speelautomatenbranche. Dat interesseerde me. Toen ze me vroegen om, als ik toch onderweg was, eens een automaatje te plaatsen, vond ik dat prima. Daar ging gaandeweg steeds meer tijd in zitten.

Ik was op de weg voor de verzekeringen, maar ook voor de automaten. Tien jaar duurde die situatie. Toen kreeg Van Dijk de mogelijkheid het bedrijf over te nemen. Een kans die hij met beide handen aan greep. Voortaan was hij directeur/eigenaar van Van Dijk Amusement Automaten.

Andries de Boer, met wie hij in de ‘oude’ situatie al samenwerkte ging mee over naar het nieuwe bedrijf. ‘Hij weet er veel meer van dan ik. Andries is monteur, regelaar, is op de weg, wat al niet.’

KEMA-certificering, de ondernemerscode. Simon van Dijk snapt dat het er tegenwoordig allemaal bij hoort, maar wat is precies de meerwaarde, vraagt hij zich af. ‘Ik heb ondernemers meegemaakt die keurig gecertificeerd waren en de gedragscode hadden ingevoerd, maar met wie ik liever geen zaken doe. Normen en waarden zijn heel belangrijk, die leerde ik thuis.

In de min

Het was 1986 toen het nieuwe bedrijf van start ging. Vooral het noorden van Friesland werd bediend. Plus Ameland en Schiermonnikoog. ‘Op de eilanden heb je veel recreatie, daar leverden we dus nogal wat behendigheid. Flippers vooral.’ Met goede moed ging men van start. ‘Maar toen Andries drie klanten had gehad belde hij me op. De automaten stonden in de min, zoals dat heet. Ze kostten meer dan dat ze ons opleverden. Dat betekende dus dat de programma’s aangepast moesten worden. Toen ging het beter.

We hadden prima contacten met de andere collega’s in de regio. En we kwamen steeds met de nieuwste automaten. Van Eurocoin, Elam, nou ja, de bekende groothandelaren. Maar het was ook de tijd van de piekmachines. De Random Runner sloeg alle records. Bij Simon van Dijk was deze automaat niet te vinden. ‘Wij hadden geen piek-machine, maar toen je die discussie over de Random Runner kreeg vlogen er bij ons wel automaten uit die helemaal geen piekmachines waren. Dat was echt natte vingerwerk.’

Fotografisch geheugen

De zaken gingen goed. Binnen twee jaar draaide men met volop winst. Ook dankzij de snelle manier van werken, de goede service ook. ‘Andries heeft een fotografisch geheugen. Als klanten belden om wat voor machine dan ook, dan wist hij meteen wat er loos was. Veel repагаties gaan, zeker de laatste tijd, telefonisch.’ Wat niet wil zeggen dat men niet vele kilometers op de weg zit.

Andries de Boer: ‘Het contact met de klanten is bij ons erg persoonlijk en dat willen we zo houden. Daarnaast moet je lichten, advies geven. Dat gaat uitstekend, al maak je soms ook rare dingen mee.’ Andries de Boer herinnert zich enkele voorvallen. ‘Dan werd Simon midden in de nacht wakker gebeld, dachten ze dat er wel een antwoordapparaat aan zou staan. We werden eens gebeld op eerste kerstdag, ’s avonds. Niet leuk om er dan op uit te gaan, maar de klant is koning. Kom ik daar, repareer de automaat en als ik weg ga doet die man meteen de zaak op slot. Er komt nu toch niemand meer, zegt ie. Tja, dat wij dan op die dag wel hebben moeten werken daar denkt zo iemand dan niet aan. Ach, het hoort erbij.

Het is eens gebeurd dat ik over de telefoon aan een klant van alles had uitgelegd en de automaat deed het nog steeds niet. Ben ik er maar naar toe gegaan. Bleek de stekker er niet in te zitten. Er werd ook weleens gerommeld door spelers, vroeg je je af waarom de automaat het niet meer deed. Waarom doen ze dat. Tja, als we dat wisten. Maar niet alleen spelers rommelen weleens met een automaat. De mede-exploitant is soms ook erg creatief.

Andries de Boer over een voorval met een flipper. ‘Dat ding deed het niet goed meer, ik er naar toe. En ik kon echt niet achterhalen wat er verkeerd was. Dat was me nog nooit overkomen. Afijn, ten lange leste nam ik contact op met Henk de Jager, de bekende flipperkenner in Amsterdam. Kom maar langs, zei Henk. Wat bleek nou, had die klant voor de gein zelf wat zitten frutsen aan de flipper, om het wat leuker te maken. Ja, die dingen vergeet je niet zo snel.”

Niet dramatisch

Een dertigtal klanten heeft Van Dijk Amusement Automaten. En dat vinden ze genoeg zo. “Het werk moet je niet gaan beheersen. Goed werk leveren, dat wel. Goed zijn voor je klanten. Misschien hadden we groter kunnen groeien. Aan de andere kant, tijdens de beperkingsmaatregelen konden we de kop boven water houden omdat we het goed hadden aangepakt.

We hadden weinig automaten in de laagdrempelige horeca. Je merkt een teruggang, maar het was niet dramatisch. En nu zit je met die samengestelde inrichtingen. Het komt weleens voor dat er meningsverschillen zijn met de overheid. Is een inrichting nou wel of niet hoogdrempelig. Bij twijfelgevallen is er de VAN die ons dan bijstaat. Jan Willem Wijsman heeft voor een collega exploitant ook eens iets opgelost. Prima, maar over het algemeen is het allemaal heel duidelijk.

Remery-automaten

Al had men ook de nodige moeilijkheden, zeker een aantal jaren geleden, Simon van Dijk: “Wij hadden hier de North Star. Die mocht niet meer dan tien bonuspunten geven, terwijl er in de randstad twintig punten mogelijk waren. Maar ja, we hadden hier een oud-politieman die op Bijzondere Wetten zat. Meneer Remery, een begrip in onze branche. Die probeerde te verbieden wat ie kon. Werden de automaten vanzelf Remery-automaten genoemd. Tjonge, wat was die man fanatiek. De gokverslaving, het imago, Van Dijk snapt de problemen, maar relativeert het tegelijk. ‘Ik drijf op een eerlijke manier handel. Gokken is toegestaan, waarom dan al die verboden?

Kijk naar het roken, de mens is toch wel in staat om zelf te beslissen wat hij wel of niet kan? En dan de bizarre situaties die soms ontstaan. ‘We hadden eens een bijeenkomst in Joure. Mensen van de gemeente, de verslaving. de exploitanten, ouders van jonge spelers. Afijn. wij daar naar toe. Willen we een drukke zaal binnengaan, het zat daar stampvol. Worden we tegengehouden. Dat was niet voor ons bedoeld. daar waren ze met het piramidespel bezig In een andere zaal zitten wij, in totaal met een man of tien. Waar ben je dan toch mee bezig?”

Maar ook Simon van Dijk kon niet om al de regels heen. Vooropgesteld, de VAN doet het prima. We hebben veel aan de vereniging te danken. De afdelingsvergaderingen, hier in het noorden. worden door ons ook altijd bezocht. Al was het maar alleen om de contacten met de collega’s aan te halen. Maar jongens, al die maatregelen. De KEMA, de gedragscode. Moeten we nou roomser worden dan de paus? Normen en waarden. dat zit in je, dat kreeg je van thuis mee, dat leer je niet uit al die codes.

Een paar jaar geleden hebben we zaken gedaan met een grotere collega-exploitant. Die wilde ons overnemen. We hebben gepraat, alle gegevens en informatie verstrekt, ze hebben onze administratie doorgenomen. Heel vertrouwelijk. En dan krijg je een tijdje later het bericht dat het niet meer hoeft. En dat op zo’n manier. En dat was dan een bedrijf met de ondernemerscode.”

Vaker vissen

Overname, zal het daar op uitdraaien binnenkort? Simon van Dijk: ‘We draaien nu lekker, het gaat goed, we verdienen een belegde boterham. Ik ben 63, over een paar jaar stop ik. Andries zal nog wat langer mee moeten. Ach, en moeten we eerder stoppen dan voorzien, dan gaan we wat vaker vissen. Tja, zo simpel zie ik dat hoor. Het is de toekomst van de branche dat er weinig kleinere bedrijven meer overblijven, meent Van Dijk. Zoals dat in de hele maatschappij is. De groten nemen het over. De managers, het wordt nog zakelijker.

Wij werken niet met contracten, voor ons is nog steeds een man een man en een woord een woord. Maar dat gaat veranderen.” Toch zal de horeca-exploitatie niet verdwijnen, denkt Van Dijk. ‘De mensen willen blijven spelen. De Photo Play is een aardige vervanger van de kansspelautomaten in de droge horeca, maar in de cafés zal het gokken blijven bestaan. Ik zie dat niet zo somber in. En daarom zal men in het noorden nog wel even de naam van Van Dijk Amusement Automaten tegenkomen.

Bronvermelding: Automaten Magazine Januari 2002