Super Game Traarbach

Super Game van Traarbach en Kuijpers in Heerlen

Stukje uit Automaten Magazine November 1995

Super Game ondanks recessie naar groter pand

Oké, het gaat niet zo goed in de branche. Het aantal locaties is sterk verminderd en het dieptepunt is nog niet bereikt, de automaten zijn afgevlakt en ook dat kan “nog Super erger”. Maar voor Super Game is dat geen reden om in een hoekje te gaan zitten huilen. Dat Limburgse automatenbedrijf waagde de gok en is vorige maand naar een nieuw, groot pand verhuisd.

Directeuren Paul Traarbach (links) en Laurent Kuijpers (rechts) zien de toekomst niet zo zwart in dat zij geen grote investeringen meer durven doen

Directeuren Paul Traarbach en Laurent Kuypers hebben geen zin vanwege de belabberde vooruitzichten het hoofd te laten hangen. In tegendeel, ze hebben goed uitgepakt.

Het nieuwe gebouw op bedrijventerrein “Ten Esschen” in Heerlen is vanaf de snelweg al te zien. De naam Traarbach Super Game Automaten, prijkt met grote neon-letters op de voorgevel. Het ziet er gelikt uit. 3000 vierkante meters groot is het nieuwe pand.

Op de begane grond is een zeer ruime showroom ingericht, daarachter bevindt zich de flinke werkplaats en een heel flinke opslagplaats. Op de tweede verdieping zijn de kantoren gebouwd. Grote ruimtes met veel ramen, Super Game-vloerbedekking en lekkere stoelen. ‘Het is een bepaalde luxe maar het is ook een investering.

Bovendien zijn dergelijke gebouwen goed voor het imago van de branche’, vindt Traarbach. ‘Het is, onder andere naar de gemeenten toe, een teken dat wij onze kop niet laten hangen’. Bovendien had hij de grond al een aantal jaren. In 1989 kocht Super Game de grond, maar zette daarna vanwege de problemen in de branche, de plannen even in de ijskast.

Het Pand van Traarbach Speelautomaten

Daar hebben Traarbach en Kuypers ze dus bijtijds weer uitgehaald. ‘Nu kan het nog, over een tijdje hadden we de investering misschien niet meer durven aangaan. Bovendien, we hingen in Landgraaf echt met de benen buiten boord’.

Lichtpuntjes

In 1971 is hij voor zichzelf begonnen, Traarbach, met 24 automaatjes. Eind jaren tachtig sloeg hij de handen ineen met zijn huidige compagnon Kuypers. De nieuwe combinatie werd Super Game. Een bedrijf dat bestaat uit Traarbach Speelautomaten, Kuypers Speelautomaten en Super Game Amusementscentra met zo’n 70 medewerkers in dienst, afgezien van part-time krachten.

In totaal heeft Super Game zes gelijknamige amusementscentra onder haar beheer. Een zevende hal, Super Play, hebben Traarbach en Kuypers in samenwerking met Janshen & Hahnraths. Lichtpuntjes zijn het, de hallen. ‘De amusementscentra zijn nummer 1 voor ons’. Traarbach knokt dan ook hard om deze zo goed mogelijk veilig te stellen.

Verbouwingen en Kema-keuringen, waarmee de firma in januari start, moeten voortzetting in de toekomst een handje helpen. ‘Een goede presentatie is heel belangrijk. Het is een manier om te laten zien aan de overheid dat ze gerust met ons kunnen praten. In Vaals heeft het de politici uiteindelijk over de streep getrokken’.

Emoties

De exploitatie gaat wat moeizamer in Limburg. Veel gemeenten hebben veel nullen in hun beleid: 1-0-0. In Sittard, Heerlen, Geleen, Maastricht en Brunssum bijvoorbeeld is de kraan zo goed als dichtgedraaid voor de automaten in de horeca.

Traarbach noemt het een sneeuwbal-effect. De ene gemeente beslist het aantal automaten te verminderen en de anderen volgen vanzelf. Bovendien spelen emoties te vaak een rol, heeft Traarbach gemerkt. Als voorbeeld noemt hij Heerlen. ‘Daar speelden emoties duidelijk een rol. In Vaals daarentegen werd het beleid heel zakelijk bekeken’.

Traarbach begrijpt het niet helemaal. ‘In Valkenburg staan 1100 kansspelautomaten. Slechts 55 van dat aantal staan opgesteld in de droge horeca. En zelfs die moeten eruit. Wat maken die paar machientjes dan nog uit?’ Volgens hem krijgen de speelautomaten de schuld van criminaliteit, veroorzaakt door druggebruikers.

Maar de drughandel, die in Limburg onder andere floreert door toeristen van over de grenzen, is moeilijker aan te pakken dan speelautomaten, redeneert Traarbach. ‘Maar neem ze dat eens kwalijk’, vindt hij eerlijk. ‘Het is zeker niet makkelijk voor gemeenten hier om het drugprobleem op te lossen met zo’n landelijk beleid. Buitenlanders denken onterecht dat hier alles kan’.

Volkswagentje

Ondanks de sombere situatie, houden Traarbach en Kuypers het hoofd opgeheven. ‘Of ik een rampenplan heb klaarliggen? Welnee, zo erg is het niet! Wij hebben altijd de amusementscentra nog. Ik heb toch de hoop dat wij de kost in de toekomst nog wel kunnen verdienen. Ook als we straks de nieuwe, aangepaste automaten gaan uitzetten.

Kijk, als je een Mercedes naast een Lada zet, dan is de keuze snel gemaakt. De speler kiest voor de beste automaat. Maar als je alleen een Volkswagentje hebt, dan valt het misschien wel mee’. Maar volgens Traarbach moeten de automaten in de toekomst niet al te ver worden uitgekleed. ‘Ik hoop niet dat de overheid dadelijk een schemerlamp gaat neerzetten waar je wat geld in kunt gooien’.

Bronvermelding: Automaten Magazine November 1995